Tydzień 2

Nie myłem się już chyba przez tydzień

I od tygodnia nie wstałem z łóżka

Do kibla może, lecz bezmyślnie

Od łez, od popiołu brudna poduszka

Brudna od tłuszczu, jak me ubranie

Śmierdzę straszliwie, mam to w dupie

Po co się kąpać, przebierać, czesać

Jeśli i tak jesteś przecież trupem

Na ten sam sufit ciągle pusto patrzę

Pęknięcia wszystkie znam i zadrapania

W labirynt myśli ciemnych uwięziony

Ariadno, poślij nić dla zratowania
__________________________________________________

Nie myłem się już chyba z tydzień

I od tygodnia nie wstałem z łóżka

Do kibla może, całkiem bezmyślnie

Od łez, od popiołu, brudna poduszka

Lepka od tłuszczu, lepkie ubranie
Przynoszą coś nie do przełknięcia
Beton, trociny, może tłusty kamień?
Poskubię trochę, poślę ciche bluzgi
Bez siły, złości, by już znikło danie

Aby się inni nie wpieprzali w duszę

W najintymniejsze, samotne spadanie

Śmierdzę straszliwie, mam to w dupie

Kąpać, przebierać, czesać się, golić?

Gnijącym jestem przecież trupem

Prócz bólu wszystko mnie pierdoli

Na ten sam sufit ciągle pusto patrzę

Pęknięcia znam wszystkie, zadrapania

W labirynt myśli ciemnych uwięziony

Ariadno, uprządź nić dla ratowania
Jasną, świetlistą nić nie do zerwania
Nie wolno zgubić szlaku w ciemności
Bo tam się kryje potwór najgorszy

Co mięsem własnym go karmiłem
A teraz już pożre mnie w całości
Jestem bezwolny, nie mam resztek siły

By precz porzucić barłóg przegniły

Bez krzyża wprawdzie on, bez zniczy
Trup ten sam leży, ta sama mogiła