O Czasie (Z Cykadami Da Się)

O Czasie (Z Cykadami Da Się) Cykady cykają cyklami, czasem Ciągnie się ciągle gwiazd ćwierkanie Cykl poza cyklem, cykl cykle ściga Tylko zegara wieczne tykanie Co bez początku, oraz bez końca Nigdy celowo nigdzie nie zmierza Chociaż pozory ma logiczności Tej wcale nie ma, bo z odległości Największej oraz z wielkiej bliskości Przyczyna, skutek, jednym się stanie W kwarcu kryształach w środku wibruje Nieśmiertelności ciche wołanie W atomach Cezu sekund zliczanie Wśród gwiezdnej ciszy kolędowanie Z początków świata promieniowanie Na elektronach rozpraszanie Grawitacyjne soczewkowanie Nocnego nieba mapowanie Trudne entropii porządkowanie Pod welon czarnych dziur zaglądanie Samej symetrii nawet łamanie Teleportacja, kwantów plątanie Na synchrotronach cząstek zderzanie Za kostki Pana Boga chwytanie Bo płatków róży opadanie Bo cień wydłuży się na ścianie Bo po policzkach w dół łez spływanie Zmarszczek na twarzy porastanie Bo takie smutne jest przemijanie Dwa tylko razy sam czas stanie Na narodziny i umieranie A lek jedyny w piersiach dziewczyny Między ustami w potokach śliny W cichym Twym szepcie gdy ja też nie śpię Choć spotkaliśmy się przecież we śnie Co strzałka czasu jasno wskaże

Na źrenic horyzoncie zdarzeń